The Hurricane - 1999

Η υπόθεση του Χόλιγουντ: Ο Rubin Carter πέρασε μέσα από ανήσυχα και γεμάτα εγκληματικότητα παιδικά χρόνια για να γίνει ένας διάσημος μπόξερ στην κατηγορία των μέσων βαρών. Ωστόσο, κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για τριπλό φόνο, με ποινή τρεις φορές ισόβια. Παρ’ όλες τις πεισματώδεις προσπάθειές του να αποδείξει την αθωότητά του μέσα από μια αυτοβιογραφία, ο Carter μαραζώνει στη φυλακή. Αυτό αλλάζει όταν ένα μαύρο αγόρι και ο Καναδός δάσκαλός του διαβάζουν το βιβλίο του και πείθονται για την αθωότητά του. Πετυχαίνουν να τον ελευθερώσουν αλλά όχι πριν πολεμήσουν τις ρατσιστικές προκαταλήψεις που έβαλαν αρχικά τον Carter στην φυλακή.

Η πραγματική ιστορία: Ο σκηνοθέτης Norman Jewison άλλαξε κάποια γεγονότα προκειμένου να «μαλακώσει» το χαρακτήρα του Carter. Ο Carter παρουσιάζεται να μαχαιρώνει έναν παιδεραστή σε αυτοάμυνα, αλλά αυτό που συνέβη ήταν στην πραγματικότητα μια αδικαιολόγητη επίθεση. Η ταινία απεικονίζει λανθασμένα τον Carter σαν έναν παρασημοφορημένο στρατιώτη και μεγαλοποιεί την αδεξιότητα της αστυνομίας, παρουσιάζοντας έναν αστυνομικό σαν μια σκιερή φιγούρα που απειλεί τους Καναδούς για τις προσπάθειές τους. Ακόμα και η πυγμαχία είναι παραποιημένη: η ήττα του Carter από τον Joey Giardello παρουσιάζεται σαν παρωδία στην ταινία, παρόλο που σχεδόν όλοι οι αθλητικογράφοι που παρακολούθησαν το ματς συμφώνησαν ότι ο Giardello νίκησε εύκολα. Στο τέλος, ο Jewison εκθέτει την αθωότητα του Carter σαν δεδομένη μολονότι υπήρχαν πολλοί που εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους.

Στο ενδιάμεσο: Ο Jewison διαμαρτυρήθηκε ότι σε άλλες ταινίες έχει γίνει ρουτίνα να παίρνουν τέτοιο θάρρος και ότι η ταινία «Η Καταιγίδα» βρίσκεται σε πολύ υψηλότερα standards. Όπως υποστήριξε ο Jewison, δεν «γλύκανε» την σκοτεινή πλευρά του Carter και η μόνη πραγματική αλήθεια που είχε σημασία στο περιεχόμενο της ταινίας ήταν ότι του Carter του την είχαν στημένη. Υπερασπίστηκε με σθένος την δική του άποψη για τον ήρωα και απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι ο Carter θα μπορούσε να ήταν και ένοχος: «Ήταν ο Carter ένας κατώτατης υποστάθμης άνθρωπος, εγκληματική προσωπικότητα και γεμάτος θυμό; Ναι. Ήταν η αστυνομία δίκαιη; Όχι. Ήταν ρατσιστές και προσπάθησαν να του φορτώσουν ένα φόνο; Ναι.»

A Beautiful Mind - 2001

Η υπόθεση του Χόλιγουντ: Ο John Nash (Russell Crowe) είναι ένας πανέξυπνος μαθηματικός που παρακολουθεί μαθήματα στο κολλέγιο του Princeton. Στα μέσα μιας επαναστατικής θεωρητικής ανακάλυψης, ο Nash αρχίζει να υποφέρει από σχιζοφρενικές παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις. Τα συμπτώματα χειροτερεύουν καθώς τα χρόνια περνάνε και αυτό έχει επίδραση στις μελέτες, στο γάμο και στην πνευματική του υγεία. Η συναισθηματική κορύφωση της ταινίας είναι όταν, σε μεγάλη πια ηλικία, απονέμεται στο Nash το βραβείο Νόμπελ. Στην κατάμεστη αίθουσα της Σουηδικής Ακαδημίας βγάζει έναν συνταρακτικό λόγο, στον οποίο ευχαριστεί την γυναίκα του που τράβηξε τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια.

Η πραγματική ιστορία: Η ταινία δίνει ψεύτικα στοιχεία όταν ο Nash αρχίζει να υποφέρει από σχιζοφρένια και τον παρουσιάζει να μιλάει σε έναν φανταστικό φίλο μόνο για όσο βρίσκεται στο κολλέγιο. Η αλήθεια είναι ότι τα σχιζοφρενικά επεισόδια άρχισαν αργότερα στη ζωή του. Ο σκηνοθέτης Ron Howard αφαίρεσε επίσης οποιαδήποτε αναφορά στις ισχυριζόμενες ομοφυλοφιλικές σχέσεις του Nash και στην τεκμηριωμένη του λιτανεία από αντισημιτικά σχόλια. Το πιο αξιοπρόσεκτο είναι ότι ο Howard δημιούργησε σκηνές που δεν υπήρχαν. Παραδείγματα αποτελούν διάφορες ψευδαισθήσεις (όπως ο παρ’ ολίγον πνιγμός του μωρού του Nash), η κλειστή τελετή όπου ο Nash «χειροτονείται» από τους συμφοιτητές του (τέτοια πρακτική ποτέ δεν έλαβε χώρα στο Princeton) και η τελετή για το Βραβείο Νόμπελ.

Στο ενδιάμεσο: Ο Howard παραδέχτηκε ανοιχτά ότι το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι δημιούργημα φαντασίας και μόνο «εμπνευσμένο» από γεγονότα της ζωής του John Nash. Ισχυρίστηκε ότι από μια πλευρά οι αλλαγές έγιναν γιατί ο Nash δεν ήταν πολύ θετικός στο να δώσει πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του. Οι παραγωγοί της ταινίας υποστήριξαν ότι οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις του Nash ήταν ανεπιβεβαίωτες και τα καυστικά αντισημιτικά του σχόλια παραλήφθηκαν γιατί θα αποσπούσαν την προσοχή από το κυρίως θέμα της ταινίας.